In de auto klonk een Oosters gezang, waaruit duidelijk werd dat ze 't er níet mee eens waren. Bij de DA ging hun vocale optreden gewoon door. Kleine Indy deed hier overigens niet aan mee, en bleek de kalmste van 't stel.
Eerst was Zoë aan de beurt. Als je al nerveus bent door de korte autotrip in de bench, vervolgens in de houdgreep wordt genomen om geschoren te worden, en dan door die vreemde man óók nog eens geprikt worden! Neeee, dat gaat zomaar niet! Vervolgens werd er verdovingspray op gespoten, maar de prikpoging daarna lukte ook niet. Versterking erbij geroepen, maar de stress was al te hoog. Dus, prik in de kont en Zoë mocht even gaan slapen, zodat er alsnog bloed afgenomen kon worden.
Coco liet zich ook niet gemakkelijk behandelen. Net een kleine slang. Maar zij was na een check en de enting snel klaar. Toen was kleine Indy aan de beurt. Ondertussen liep mama Coco met Igor door de kamer heen, tafel op en af, lekker een beetje de boel op stelten zetten. Ja, dat helpt....not! Indy bleef echter rustig en liet 't over zich heen komen, zélfs toen die dikke naald van de chip er in ging. Ook zij kwam goed door de APK. Broer Igor was de volgende. Die was wat beweeglijker, maar ook dat ging prima.
Zoë was ondertussen nog steeds niet helemaal in slaap, en moest dus even blijven. Haar hebben we begin van de avond weer opgehaald. De uitslag van de SNAP-test was prima. Minder leuk is dat ze nog liep te waggelen en ze rook natuurlijk nóg vreemder, waardoor de andere zoiets hadden van "hee, wie ís dit?!".
Al met al een heel avontuur, de DA lekker op de proef gesteld, wij een lichtere portemonnee, maar fijn om te weten dat ze allemaal in orde zijn! Nu hopen dat de kleintjes geen last krijgen van de enting, zodat ze volgende week zonder problemen naar hun nieuwe personeel kunnen verhuizen.